Niemiecka dywizja pancerna, wyposażona w najnowocześniejszy sprzęt wojskowy, była samodzielnym związkiem taktycznym, zdolnym do przełamania nieprzyjacielskich linii obronnych, likwidacji oporu przeciwnika na zdobytym terenie i ustanowienia nowej linii frontu. Pierwsze trzy niemieckie dywizje pancerne powstały w 1935 roku z inicjatywy i pod nadzorem Heinza Guderiana. Zyskały reputację dzięki taktyce blitzkriegu i błyskawicznym zwycięstwom militarnym w latach 1939-1940. Do czasu gdy Niemcy zaatakowały Związek Sowiecki, liczba tych formacji wzrosła do 21. Ich organizacja (liczba pułków, batalionów oraz typy używanych pojazdów) nieustannie się zmieniała, gdyż wyciągano wnioski z przebiegu walk i problemów z wyposażeniem tych dywizji w odpowiedni sprzęt. Trzeci tom kompendium Niemiecka broń pancerna to wyczerpujące źródło wiedzy o strukturze i historii najpotężniejszej formacji sił zbrojnych Trzeciej Rzeszy. Autor przedstawia fascynujące dzieje dywizji pancernych - od powstania w latach przedwojennych, po rozwój i ewolucję w okresie wojny - oraz dokładny opis wszystkich jednostek w ich składzie i działania na polach bitew. Szczegółowo opisuje struktury organizacyjne oraz doświadczenia bojowe tych dywizji na frontach drugiej wojny światowej. Publikacja powstała w oparciu o bogate źródła z lat przedwojennych i wojennych. Tekst został zilustrowany wykresami i tablicami, cytowanymi fragmentami autentycznych wojennych raportów oraz efektownymi, nieznanymi wcześniej zdjęciami z archiwów i zbiorów prywatnych. Thomas Anderson jest uznanym specjalistą w dziedzinie niemieckich opancerzonych wozów bojowych z lat drugiej wojny światowej i autorem licznych poświęconych im książek. Nakładem Wydawnictwa RM ukazały się jego monografie "Pantera" (2018) i "Tygrys" (2022), dwa pierwsze tomy "Niemieckiej broni pancernej" (2022), a także kompendium "Czołgi II wojny światowej" (2021).

Książka porusza bardzo trudne tematy, dotyczące nie tylko obozów pracy i obozów koncentracyjnych utworzonych przez hitlerowców, ale również próbę rozliczenia się z przeszłością, tematy zadośćuczynienia i odszkodowań dla tych, którzy przeżyli to piekło i miejsc pamięci, będących tak ważnym elementem historii.Okres II wojny światowej to czasy o których wszyscy w jakiś sposób pamiętamy.
Jednak często są to tylko szczątkowe informacje. Tak naprawdę po tylu latach w wielu przypadkach bardzo trudno lub nawet nie sposób dotrzeć do wiarygodnych źródeł, ale dla wytrwałych i żądnych ukazania choćby fragmentu prawdy historycznej nadal jest to możliwe. Tak też powstała ta książka.Arno Giese zgromadził materiały źródłowe, docierając do wielu archiwów zarówno tych historycznych, ogólnodostępnych, jak i do tych, do których dotrzeć najtrudniej - prywatnych zbiorów. I choć dane liczbowe i statystyki sporządzone na podstawie dokumentów ukazują mnóstwo okrucieństwa i zbrodni hitlerowskich poprzez pokazanie, jak wielu ludzi straciło życie w obozach pracy, obozach koncentracyjnych lub po prostu zamordowanych czy straconych w zbiorowych egzekucjach, to właśnie historie tych, którzy przeżyli ten czas i opowiadają o tym, czego doświadczyli, poruszają serca najbardziej.Ta książka to nie tylko wspomnienia, ale również przestroga, którą każdy powinien wziąć sobie do serca, by już nigdy nie ucierpiało tyle istnień ludzkich z powodu chorych aspiracji i żądzy władzy.Książka wzbudzająca wielkie emocje.

25 lipca 1943 r. Wielka Rada Faszystowska w Rzymie usunęła Benita Mussoliniego ze stanowiska premiera. Na rozkaz króla Duce zostaje aresztowany i wywieziony w nieznanym kierunku. Dzień później w Wilczym Szańcu Hitler zleca Otto Skorzenemu odbicie Mussoliniego. Skorzeny od razu zabrał się do pracy. Skontaktował się ze swoją jednostką w zamku Friedenthal i rozkazał adiutantowi Karlowi Radlowi wybrać 30 ochotników - najlepszych oficerów i podoficerów, jakich miał do dyspozycji.

Następnego dnia o 6 rano mieli zameldować się w mundurach strzelców spadochronowych na lotnisku Staaken. O celu akcji piloci i żołnierze mieli dowiedzieć się dopiero w powietrzu. W takcie akcji Skorzeny zostaje oddany pod rozkazy Luftwaffe, a całą akcją dowodzi gen. Student. Na miejscu Student i Skorzeny rozpoczynają gorączkowe poszukiwania Duce. Ostatnia pewna wiadomość to, że Mussoliniego aresztowano 25 lipca pod willą króla Emanuela II. Tu trop się urywał.

Włosi obawiali się, że Niemcy będą chcieli uwolnić byłego dyktatora, cały czas zmieniali miejsce jego pobytu i wysyłali fałszywe informacje na ten temat. Istniało ryzyko, że król Emanuel II będzie chciał przekazać obalonego dyktatora Anglikom. Mussoliniego szukali także Amerykanie.

Poszukiwania trwają wiele tygodni. Pierwszy pewny ślad pojawia się, gdy w ręce wywiadu trafiają listy miłosne pewnego włoskiego karabiniera z wyspy Ponza. Jednak były dyktator przebywał na niej tylko tydzień. Odpłynął stamtąd w nieznanym kierunku 8 sierpnia na pokładzie niszczyciela "Panthére", jak się później okazało na wyspę La Maddalena. Potwierdził to jeden z ludzi Skorzenego, który osobiście widział Duce na wyspie.

W pobliżu willi, w której był przetrzymywany, cumował wodnosamolot Czerwonego Krzyża. Każdy start tej maszyny ubezpieczały dwa stacjonujące na wyspie myśliwce. Rozpoczynają się przygotowania do akcji odbicia. Ewakuacja Duce ma być przeprowadzona 28 sierpnia z morza przy użyciu ścigaczy kapitana Maxa Schulza, kilku trałowców i kompanii Waffen-SS z Korsyki. Dziwnym zbiegiem okoliczności dzień wcześniej Mussolini znowu znika.

Poszukiwania zaczynają się od nowa.W tym samym czasie zanotowano wzmożony ruch w eterze w okolicach masywu górskiego Gran Sasso. Gdy służby przechwyciły depeszę radiową generała Guellego, generalnego inspektora policji, w której informował on, że "przygotowania do zabezpieczenia Gran Sasso zakończone", nie było wątpliwości - Duce został namierzony.

W obliczu licznych przecieków należało tę wiadomość zachować w ścisłej tajemnicy. Kolejne miejsce pobytu Mussoliniego zostało wybrane znakomicie.

Wodnosamolot przerzucił dyktatora z La Maddalena do miejscowości Vigna di Valle nad jeziorem Bracciano, a stamtąd ambulansem przewieziono go do hotelu Albergo-Rifugio na terenie kurortu narciarskiego Campo Imperatore w masywie Gran Sasso. Hotel położony był na wysokości 2112 m. Duce zajmował apartament nr 201. Ośrodek był oddalony od Rzymu o 120 km, można było się do niego dostać tylko kolejką górską Fonte Ceretto, ktorej dolna stacja znajdowała się w położonej niżej w dolinie miejscowości Assergia na wysokości 1120 m.

W 1945 roku w Niemczech znajdowały się miliony ludzi, którzy podczas wojny zostali deportowani, wywiezieni do pracy przymusowej bądź uciekli przed nacierającą Armią Czerwoną. Wielu z nich nie chciało wracać do krajów rządzonych przez komunistów. Także we Włoszech, na Bliskim Wschodzie i w Wielkiej Brytanii ponad 100.000 polskich żołnierzy oraz członków ich rodzin musiało podjąć dramatyczną decyzję: co dalej? Książka Thomasa Lane`a, oparta na dokumentach archiwalnych oraz relacjach Polaków, a także Litwinów, Łotyszy i Estończyków, opisuje wysiedlenia, pobyt w radzieckich i hitlerowskich obozach pracy przymusowej oraz obozach koncentracyjnych i więzieniach, a także późniejsze losy uchdźców.

Rok 1989. W Polsce rozpoczynają się obrady Okrągłego Stołu. Podobnie jak większość społeczeństwa, Marina Borowska, młoda pracownica wrocławskiego archiwum wiąże z tym wydarzeniem duże nadzieje. Jednakże dla wieloletniego pracownika Służby Bezpieczeństwa Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych, Zbyszka Kwiecińskiego, oznaczają one utratę nie tylko intratnej posady, lecz także niczym nieograniczonej władzy. Postanawia wykorzystać dokumenty zawarte w teczkach ściśle tajnej operacji o kryptonimie "Kustosz" i na własną rękę sięgnąć po nieodnalezione do tej pory, a zrabowane i ukryte przez uciekających w 1945 roku hitlerowców, cenne dzieła sztuki, złoto i inne precjoza. Wśród nich znajduje się renesansowy obraz Rafaela "Portret Młodzieńca". Do współpracy zaprasza męża Mariny, Kubę, prywatnego detektywa, grotołaza, amatora kobiecych wdzięków i łatwego zarobku. Obaj nie wiedzą, że od lat tropem "Portretu" podąża przyjaciel Kuby, znany wrocławski dziennikarz Wiktor Wolański. Między nimi, w zrujnowanych pałacach Dolnego Śląska, sztolniach, w kamieniołomach, podziemiach, ruinach srebrnogórskiej twierdzy toczy się śmiertelna rozgrywka nie tylko o cenny obraz i ukryte przez nazistów złoto, ale także o miłość pięknej kobiety.

Książka jest powieścią, ale opartą o wydarzenia, które mogły się zdarzyć w czasie II wojny światowej. Dotyczy niebezpiecznej gry wywiadów, którą z jednej strony prowadzi sam Heinrich Himmler, a z drugiej polskie podziemie. Intryga jest zawiązana niebanalnie i tajemniczo, akcja pełna intrygujących zwrotów, a rozwiązanie wszystkich zagadek czeka dopiero w ostatnim rozdziale.

Kwiecień 1945, pokonane Niemcy dogorywają. Jednak losy wojny mogą się odwrócić. Powołana wcześniej przez Himmlera podziemna terrorystyczna organizacja Werwolf otrzymuje rozkaz zamordowania generała Eisenhowera. Czy dwaj agenci amerykańskiego kontrwywiadu zdołają pokrzyżować desperackie plany Oberkommando der Wehrmacht? Czy Werwolf przetrwa, kładąc podwaliny pod przyszłą IV Rzeszę? Osnuta na autentycznych wydarzeniach, fascynująca powieść ujawnia sensacyjne, mało u nas znane epizody II wojny światowej.